Çocukluk benim şiirlerimde ziyadesiyle vardır yani şiirim bir yerde bir çocukluk yapar bir kusur işler. Kimbilir belki de şiiri de bir tür suçluluk duygusuyla yazıyorumdur bir tür vicdan azabı da denilebilir buna. O pek masum bir çağ olarak yansıtılan çoğumuzun da hoşlanarak yazdığı bu masumiyet'in aslında o kadar da suçsuzluk taşımadığını geç de olsa itiraf etmek gerekiyor belki de. İnsan çocukluk ve masumiyetle özdeşleşen suç'un hepsini şiir yoluyla itiraf etmeye kalksa kalbi bence geçici bir süre değil tümüyle dururdu..
Galiba şiirin bir iddia şairin de iddialı olması gerektiği tezine karşı olabildiğince iddiasız kelimelerle şiir yazmak gibi bir derdim var...