Gölge

dövme gölgeler askıda
izleri silik bulanık yollar
tutunamıyor içimizde
şimdi koyu zaman
şimdi ürkek
bakıyor bize gelecekten bir hayal gibi
başka bir mevsimi
toprağa karışmış yapraklar
zamanın ödünçleri bekletirken
şimdi suçsuzum
suçsuz bütün yağmurlar
üşüyor benimle ışık bile
tanimiz kuş tutsağı
herkesin tek başına uyandığı
aynı uykudayız
uyutmuyor beni
uyuturken zamanları karanlık
gökyüzü savat ay ürkek
anımsatır
bilmeyerek geçtiğim hayatın içindeki
rastlantıları
yerine koydum
sandım

anladım hiçbir şey kendi gölgesinde değil