10 günlüğüm hatırlıyorum. Gecenin göğünü yırtan ve hastaneye ne bir havantopu ne bir mermi ne de bir bomba yağdıran korkunç patlamayı... İlk fırtınamın yıldırımı.. İnsanların savaşlarının aksine gökyüzünün çok daha görkemli olan öfkesi beni yatıştırıyor. Çünkü ben doğayı diğerlerinden çok daha şiddetli duyumsadığı için mutlu 10 günlük bir yetimim...

Gene 10. gün bir hastabakıcı Amir'le benim arama beyaz yatağın üzerine bir paket bırakıyor. Henüz birkaç saatlik olan paketin adı Leyla Mirkovic.... Üçümüz ilk kez bir araya geliyoruz. Kafalarımız birbirmize gömülmüş ve vücutlarımız bir yıldızın ışıkları gibi yayılmış... Hayatımızın gürültüsünü dinlemeye koyuluyorum... On günlüğüm Leyla'yı seven Amir'i seven kızgın göğü seven bir yetimim...

Canavarın uykusu tam anlamıyla hafıza üzerine bir kitap. Bireyin toplumun evrim tarihinin Enki Bilal'in doğum "yeri" olan Yugoslavya'nın parçalanması ve ilginç bir geçmiş şimdiki gelecek zaman portresinin anılarıyla birleşmiş hafızası üzerine.. Usa yatkın olası ve aynı zamanda da mümkün olduğunca uzak durulması gereken bir hafıza üzerine..

20. Yüzyıldan yeterince ders almamaış bir hafıza üzerine.. Ama bununla birlikte yazarın üzerinde umutla durduğu bir şey var: Bütün karakterlerin sevilmeye hala ihtiyaçları var.