Şiir onu dile çevirenle o çeviriyi izleyenin duyuş ve düşüce tecrübelerine nazaran (o külliye içinde) bir ibreyi oynatır durur.
Duyuş ve düşünce kapasitemizin nesnesi ola bu yaşam ile buradan engin bir perspektif desteğiyle de çıplak gözle görülmeyecek olan "o" yaşamın söyleşmesinden elde edilen "esin"in görünme ve bilinme isteği iradesidir şiirde söz konusu edilen. Bu irade tecelli ettiği duyulan ne mutluluktur ne mutsuzluk; varoluştur.