Kıyıdakiler kıpır kıpır ama tereddüt içinde paralarını denkleştirmeye çalışıyorlar. Kıyıda kalmak gemide olacak eğlenceleri daha da büyütüyor. İnsanların gözünde. Kıyının her şeyi aşikâr tekdüzedir artık. Gönüller gemiden ve yoldan yana akmaktadır ya gerekçeler ışık hızıyla sıralanır. Kıyı olacağını olmuştur orada taş kıpırdamamaktadır keşfedilecek hiçbir şey kalmamıştır. Gitmek öyle mi?.. Bir gemiyle aydan serpilen ışık tozlarının altına doğru hiç bakılmamış kadınlar ve erkekler sönmüş bir ocak gibi görünmektedir kıyıda? Yoksa toprak kendi içine çekilip gizlerinin üzerine katlandığında ve ses vermediğinde mi gemi çıkagelmektedir? Hazinelerle hüzünlerle ve renk renk ateşlerle kaynamakta olan karalar tam ne zaman kapkara görünmektedir?