Eskiden oyuncak bir trenim vardı plastik rayların üstünde onun gitmesini arkadaşlar ile birlikte izlerdik. Çocukluğumda her oyuncak şarj edilebilir özellikte değildi.
Bu yüzden sürekli olarak trene pil almak gerekirdi pil biterdi oyunda biterdi. Rayların
yönünü arada değiştirirdik farklı yollar kullanırdık. İçine ufak lego adamlarımızı sokar
güya yolcu yerine koyardık. Hey gidi günler o zamanlar nasıl sevinirdim. Birde öyle pırıltılı yanıp sönen bir kırmızı trenim olsun isterdim mesela.
'Ben basit bir çuf-çuf trenim
Ve her zaman öyle kalacağım.
Ben her zaman mavi gökyüzünün altında
Hızla gitmeyi
Öleceğim güne kadar
Mutlu bir çuf-çuf tren olmayı istiyorum.'