Dedeciğim küçük bir çocukken köyümüzün yakınında panayır kurulurdu. Gidelim de gidelim diye tuttururdum da ağrıyan dizlerinle benim için yola koyulurdun. O garip panayırın ortasında dünyanın en mutlu dede torunuyduk biz. Bana köfte ekmek ısmarladığın topaç aldığın belki ömrümde ilk dondurmayı senin elinden yediğim sevgiyle başımı okşadığın gönlümü yapmak için uğraştığın o büyülü panayırlar halen hatırımda.