Ellerin gülmüyordu ellerin uzaklarda bir yitik sevda
Yüreğin iletiyordu.
Uzak bir hasret yurdu berileşti yakınlaştı içime yerleşti
Bir uzun yolculuğun heyecanı vardı; şimdi o uzaklara taşındı.
Heyecanı güzel paha biçilmez bir yüktü... Sen taşırdın.
Bir içimlik tütün efkârını tazelemeye yetti.
Aşkı bir solukyanmıştın ki sığmadın kendine.
Düşün ki sevgi denen öyle güzel bir varlıktı ki bedenimizin en kıymetli hazinesinin mimarı idi.
Şu küçücük yüreğimizde ne derinden ne anlamlı ne de delice bir çırpınışın Manzumesi idi.
Değil mi ki sen sevgiyi tanımlarken önce serpilmek kendi iç ruhaniyetinden
Başka bedenlerin sevgisine.
Bir filiz hali iken rengarenk oluvermişliğin ismi oluvermiştin.
Aradan çok zaman geçmedi sen hüzüne kederi kader edindin.
Tutuşturdular elime yok hayır almam demedin.Kabullendin ona sahiplendin. O şimdi senin kader halinin tablosu oldu.
Aradan çok zaman geçmedi sen hayata derkenar oldun.
Yüreğin sıcaktı heyecan bastı oldukça dışardaki hayat oldukça soğuk.

Gün bitiyor
Sevgimin üstü kalsın
Senden sevecen bir bakış
Yarına umut kalsın