Savaş Sanatları deyince insanların genel olarak içlerinde bir ürperme ve tedirginlik olmaktadır.Oysaki; hayatımızın her alanında korkularla ve tehlike ile karşı karşıya kalmaktayız.Bu korkularımızı ve endişelerimizi yenmek düşüncesi ile bu sanatları uygulamaktayız. Yaşamımın büyük bir bölümünü uğrunda feda ettiğimbir yaşam felsefesi olarak sosyal yaşantıma intikal ettirdiğim "Savaş sanatları" ve kültürü hakkındaki bilgi ve deneyimlerim'den elde ettiklerimi sizlerle paylaşmak için bu kitabı yazmış bulunmaktayım.Bu kitaptaki bilgilerin büyük bir eksiliği dolduracağına inanıyorum.

Eskiden bu sanatlara ilgi duyanların bir çoğu vurdukırdıyı sevendaha önce birisi tarafından dövülen ve daha sonra bu sanata ilgi duyanyaşamı bu yolda arayan kişiler tarafından benimsenirdi. Oysa ki son 10 yıldır bu sanatlarda bilimsellik arayanbu sanatları bir yaşam felsefesi olarak benimseyen antrenmanlarda huzur bulan ve sağlık için uygulayan insanların varlığını gözlemlemekteyiz. Eskiden bir salonda örneğin ; bir marangoz ustasını görmeniz doğaldı. Ancak bir Avukat veya bir Doktorun olması insanları şaşırtıyordu. Zira bu sanatlara vahşet gözüyle bakıldığından dolayı Üniversite mezunu kişilerin bu sanatı uygulaması gerçekten şaşırtıcı idi. Son zamanlarda kişiyi derin bir ruhsal dinginliğe huzurasağlığa kavuşturan hatta; Psikolojik baskı ve saldırılara karşı kendisi ile mücadele etme gereği duyanların sanatı haline gelmiştir. Peki insanlar aradıklarını bulabiliyorlarmı? Aylarca hatta yıllarca Savaş sanatını uygulayanlar neden sosyal faaliyetleri veya yaşamları içerisinde bazen saldırılarda çaresiz kalıyorlar?..

Bunun cevabı çok basit ; çalıştığınız sistemden çok hocasının etkisi ile alakalıdır. Bir sanat dalı çok iyi olabilir. Ancak öğreten kişinin deneyim ve bilgileri yetersiz iseo sanat dalının değil hocanın yetersizliği söz konusudur.

Daha önce de vurgulamıştım; Tekme ve yumruk atmakta ustalaşmış insanlar bile dış alandaki saldırılarda yetersiz kalmakta ve öğrettiklerinin dışında hareket ederek öğretisi ile ters düşmektedir.Bir hocanın yaşam tarzı ve kişiliği sanatına yansımaktadır. Sosyal yaşantısı içerisinde sakin olmayı beceremeyenen ufak şeyde tartışansorunları büyütensürekli dövmek ve kavga kavramlarından bahseden bir hocanın hocalığından şüphe edilir. Yıllarca erdemlilik ve bilgelikten nasibini alamamış kişileri örnek aldık. Başı belli olmayan dedikoduların bir hayli yüksek olduğusalonların bir birlerine savaş açtıkları dönemleri yaşadık. Bizlere doğru yolu gösteren erdemli insanları inkar etmiyoruz. Zaten onlar olmasaydı çoğumuz bunları bir yaşam biçimi olarak sürdürmeye devam edecektik. Ne yazık ki bu kötü alışkanlıklarını sürdürenler maalesef yine var. Sanatını siyasete alet edenler kendi siyasi veya sosyal yaşantısı menfaati için sporcularını kullananlar var. Menfaatlerine göre yeri geldiğinde insancıl yeri geldiğinde başka türlü davrananları gördük. İnsanların manevi ve din-i duygularını istismar edip onları dili ile kandıran paralarını alabilmek için bu sahte dostluğu sergileyenleri de gördük. İşte bu örnekler bizim doğru yolu bulmamıza neden olmuştur. Bir kişinin gerçek bir insan olması için henüz bir okul kurulmamıştır. İnsanlığın öğretildiği bir okul yok.İlkokul mezunu da olsanız Yüksek tahsilli de olsanız neticede bu kavram okullarda öğretilmiyor. Sadece insan kimdirneden meydana gelmiştir ve nasıl yaşar öğretileri ile sınırlıdır.İnsanlıktaki maksat doğruluk ve dürüstlük adınadır. Bizim için insan;başkaları için yaşamayı da bilen başkalarının huzur ve refahı için kendisinden fedakarlıkta bulunabilen anlamındadır. Savaş sanatları ile iştigal edenlerin bu sınıftan olması bir kuraldır.

Savaş sanatları insanları kötü yoldan alıkoyanbedeni ve zihin'i terbiye eden bir yaşam biçimidir. Bu sanatları gerektiği kadar uygulayanlar hayattaki tüm zorlukları kolayca aşabilirler; çünkü kendilerine saygılı ve güvenlidirler. ShihanŞefik Gülten