Bir zamanlar değerli bir elmasa sahip bir kral vardı. Her gece elması çıkarıp hayranlıkla güzelliğini ve kusursuzluğunu seyrederdi. Bir gece onu düşürdü ve dehşet içinde boydan boya bir çatlak oluştuğunu gördü.

Paniğe kapıldı ve krallığındaki bütün ustaları çağırıp elmasını düzeltmelerini istedi. Hepsi yapılamayacağını iddia ettiler çatlayan bir elmas onarılamaz. Kral ülkede mücevherini tamir edecek birisini bulmak için arama başlattı. Sonunda taşrada kendi halindeki bir usta duyuruyu görüp krala yardım etmek için gönüllü oldu. Kral ona elması gösterdi ve kimsenin yapamadığını yapıp elması onarmasını istedi. Usta bunu yapabileceğini söyledi. "Tamir edersen" dedi kral sesi titreyerek "sana hayal bile edilemeyecek bir servet sunarım. Ama eğer edemezsen kralı kandırmak suçundan ölüme mahkûm olursun."

Adamcağız kralın denetiminde inzivaya çekildi ve çalışmaya başladı. Günler haftalar aylar geçti. Sonunda ortaya çıktı. Sıra elması göstermeye gelince şehirde büyük bir şamata koptu. Kral titreyen ellerle elmasın örtüsünü kaldırdı. Çatlağın hala aynı yerde durduğunu gördü. Öfkeyle ustanın kafasının uçurulmasını emretti. Ama o gayet sakin bir şekilde krala elmasını ters çevirmesini söyledi.

Çevirince kral daha evvel göremediğini gördü. Elmasın tam tepesine usta çiçek yaprakları kazımıştı böylece çatlak artık bir hata değil bir çiçeğin sapı haline gelmişti ve elmas her zamankinden daha güzeldi.

Her hata çiçeğe dönüştürülemez elbette ama her başarısızlık eskisinden daha güzel daha anlamlı bir şey yaratma şansını doğurabilir. Olması gerekenin düşünü yitirdiğimizde olabilecek olana kavuşuyoruz.