Sanat ile toplum insanda çakışır. Eğer değiştirilmesi gereken bir toplum varsa onu değiştirecek olan sanat değil insandır. Eğer toplum sanatı teslim alabiliyorsa aslında teslim olan sanat değildir fakat insandır. Sanat yalnızca insana "yanlış bütün" içinde biraz daha geniş bir alan sağlamanın bir aracıdır. Tikelin genel içinde varolmaktan başka bir seçeneği gideceği başka bir yer yoktur. Frankfurt Okulu'nun temel bir savı sanatın tikele genel içinde sınırlı da olsa belli bir özerklik sağlayabileceğidir. İnsanın ütopyasını umudunu düşlerini saklayabileceği bir alandır sanat; hepsi o kadar. Kuşkusuz bu da az şey değildir. Çünkü sanat "somut olmayan"ın alanı olarak genelin tikel üzerindeki egemenliğinin olası en zayıf anını da temsil eder. Bu egemenliğin en zayıf olduğu nokta umudun yeşereceği en verimli yerdir. Sanat insanın "yanlış bütün"e karşı en güçlü olduğu alandır.

Besim F. Dellaloğlu