uyku ölüm gibiydi gözlerimizde
sabahı bekleyen
akıp giden söğüt rengi
özlem kokulu su
acı
denize varmadan kuruyan pınar

yaşamı çağıran sesiyle
o gün:
"bu deve bir gün elbet
her evin kapısına çökecek!..."

böyle bitirmişti türküsünü
bir sabah hiç uyanmayan annem.

Aralık'94