seni yazdığım her bir harf
en az yalnızlığıma doğduğun gün kadar
kutsal olsa da
Tanrım birkaç satır yazmak için mi
getirmişti seni bana?
Vicdanım sanık yüreğime
bir celp daha yolladığında
anladım ki kader mahkum etmişti!
Son yalnızlığımda
ruhsuz bir aparetif sevdaya daha
sabah olduğunda
yerime bıraktığım ağlak hayallerle
yatağımda bulsam da seni
biliyodum!
yeni güne emanet ettiğim
senle ilgili bütün çelişkilerimin
son kullanma tarihinin çoktan geçtiğini..
biz başaramamıştık
aynı zamanlarda sevmeyi..
en çok da acı veren neydi biliyor musun?
ben olmadık zamanlarda seni düşünüp
ısınmak için seni yakarken içimde!
sen hayallerinde bile olsa
üşüyordun bende
sessizce..