Her şey bildiğimiz inandığımız güvendiğimiz her şey almış başını gidiyor. Kapitalizm o bildiğimiz kapitalizm değil gibi. Üretimden ziyade tüketime faydadan ziyade imaja "üretken emek"ten ziyade "hizmet" sınıfına yaslanıyor gibi. İş saatleri içerisinde çileci bir etik hüküm sürerken; hafta sonları ve gece dünya karşısında hedonistik bir yönelim benimsememiz talep ediliyor. Ulus aşırı sermaye sınır tanımaksızın gezegeni bir uçtan öbürüne katederken başta ulusdevlet olmak üzere devasa bürokratik aygıtları önüne katıp süpürüyor. Politik konumlar artık bildiğimiz konumlar olmaktan çıkmış gibi. Dünün en radikal ilerici konumları birden karşımıza daha önceleri tarihsel ilerleme merdiveninde en aşağı basamağa yakıştırdığı konumlardan bile güdük bir muhafazakârlıkla dikiliyor. Diyalektik mantığa göre aşılmış olması hatta tarihin çöplüğüne çoktan fırlatılmış olması gereken ideolojiler Tarih denilen masalla alay edercesine gündelik hayatı yoğurmaya başlıyorlar. "Gibi"! Anahtar sözcük bu. Featherstone bu kitabında bir çağın tükenmekte olduğunu bildiren totalleştirici postmodern imaları kurcalayarak gelenekmodernlikpostmodernlik üçlemesinde varsayılan yüzeysel kopuşların derininde yatan süreklilikleri ortaya çıkarıyor. İlk bakışta birbirlerini dışlıyormuş izlenimi veren muhafazakâr Bell ve marksist Jameson arasındaki diyalektiğin meftunu bildiğimiz Adorno ve "olasılaştırma mantığı"nın sıkı takipçisi Baudrillard arasındaki yakın bağıntıları kurcalıyor. Kısacası postmodernizmi ne kendi kendisini sunduğu haliyle kabulleniyor ne de aşina olduğumuz reçetelerin kolaycılığına teslim oluyor. Şimdilerde "dünyanın yeni halleri"ni kavrayamadıklarını sezen ve buna dehşet verici bir muhafazakârlıkla tepki gösteren entelektüellerden önümüzü göremediğimiz bir ortamda özlemini çektiğimiz sahici soyu tükenmeye yüz tutmuş bir sosyolog tutumu sergileyen Featherstone şu önermeden hareket ediyor: "Ortaya attığı toplum ve kültüre ilişkin teorik sorunlardan ötürü postmodernin ortaya çıkışını hoşnutlukla karşılamaktan kaçınamayız." Kavramların iman etmeye değil düşünmeye yaradığını entelektüel dediğimiz yaratığın bir davanın eri değil araştırmacı olduğunu görenlere; karmaşıklığı artan bir dünyanın sunduğu boyutları ve kavramları anlamamak gibi bir lükse sahip olamayacağını hâlâ unutmamış olanlara öneriyoruz bu kitabı.