Ömer boynunu bükmüş gözleri nemli babasına bakıyordu. Efe'nin fazla zıttına gitmenin iyi olmayacağını çocuk aklı ile anlamış; korkudan sesini çıkaramıyordu.

Dizleri titreye titreye gitti iç avlunun kapısını açtı dışarı çıktı. Ama bağa doğru yürümedi. Orada kapının yanında oturup başını duvara yasladı. Dokunsalar ağlayacaktı.