Geniş bir çukurun üzerinde zemine dayalı bir hâlde çevresi dikey ve yatay ağlarla örülmüş gemi şeklinde yapısı olan devasa bir iskele duruyordu. Bataklıktaki insanların güldüğü şey buydu: taşlı çöldeki gemi. Henüz çok yüksek değildi. Hâlen sadece zemin planı gözüküyordu. Gelecekteki boyutu belliydi; ama tasarımı inşaatçıların bu işe duydukları güvenin azlığını ortaya koyuyordu. Fakat her taraftaki kereste ve zift yığınları bunu yapan kişinin hırsını gösteriyordu. Bu iş arayan bizim gibi insanların buraya gelip de hissettiği ilk duyguydu: Buradaki proje çok büyük bir güç tarafından yürütülüyordu ve bu plan sadece bir hayal olmanın da ötesine geçmişti. Büyük bir ihtimalle babam bu yüzden bu denli susamış bir hâlde su testisine sarılmıştı.